در گستره انرژی 1019 تا بیش از 1020 الکترون ولت از بهمن های هوایی گسترده، نسبت میون ها به الکترون ها و میانه زاویه سمت الراسی آنها محاسبه و نتیجه محاسبات با کار شبیه سازی کاپه دویله Capdevielle)) و همکاران مقایسه شده است. نتایج برای ترکیب ذرات اولیه کیهانی تا انرژی 7x1019 الکترون ولت، همخوانی خوبی را با اولیه های پروتون نشان می دهد. در انرژی های بالاتر، بیش از حد معروف به قطع GZK، افزایش قابل ملاحظه ای در اولیه های گاماهای کیهانی محاسبه می شود. ضمنا توزیع فراوانی بهمن های هوایی با انرژی بیش از 7x1019 الکترون ولت، تمرکز افزایشی را به سمت سطح ابر کهکشانی نشان می دهد.

در کار حاضر پرتوهای کیهانی پروتون و آهن در انرژی1017 الکترون ولت و زاویه های سرسویی 20 تا 45 درجه با استفاده از کُدCORSIKA و مدل های اندرکنشی انرژی های بالا (QGSJETII04 )و مدل های اندرکنشی انرژی پایین GHEISHA2002d و در ارتفاع 1200 متر از سطح دریا (تهران) شبیه سازی شده اند. و با ثبت زاویه سمتی، مکان و زمان رسیدن ذرات ثانویه نتایج شبیه سازی تحلیل و زمان خیز (rise time) ذرات ثانویه ( الکترون ها و میون ها) محاسبه شده است. با بررسی وابستگی زمان خیز به فاصله از محور بهمن و زاویه سمتی ما نشان داده ایم در توزیع سمتی زمان خیز عدم تقارنی وجود دارد که میتواند برای تفکیک جرمی پرتوهای اولیه مورد استفاده قرار بگیرد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

طراحی سیستم سلاح های نوین و موشکهایی با تکنولوژی بالا مستلزم دستیابی به مواد پرانرژی و پیشران هایی با کارایی بالا می باشد. یکی از اجزاء پیشران ها، نگهدارنده ها می باشند. نگهدارنده ها پلیمرهایی با اتصالات عرضی هستند که اجزاء سوخت را بطور یکنواخت در بر می گیرند. از نگهدارنده های مرسوم می توان به پلی بوتادین با گروه های هیدروکسیل انتهایی (HTPB) پلی بوتادین با گروه کروکسی انتهایی (CTPB) و پلی اترهایی با گروه هیدروکسیل انتهایی (HTPB) اشاره نمود. برای بالا بردن قابلیت یک پیشران باید انرژی آن را بالا برد. یکی از راه های بالا بردن انرژی، جایگزین کردن نگهدارنده های دارای گروه های پرانرژی مانند نیترو و آزیدو بجای نگهدارنده های خنثی می باشد. از این رو در طی سال های اخیر نگهدارنده های جدید مانند پلیمر گلیسیدیل آزید (GAP)، پلی (3 - نیتراتومتیل - 3 - متیل اکستان) (polyNIMMO) و پلی گلیسیدیل نیترات (polyGLYN) مطرح و معرفی شده اند. از کاربردهای این پلیمرها می توان به استفاده از آنها در پیشران های موشک های تحقیقاتی فضایی اشاره کرد. سایر نگهدارنده های انرژی زایی که در این مقاله بررسی می شوند، عبارتند از: فلوئووپلیمرها، پلی وینیل نیتراتها، پلی نیتروآروماتیک ها، پلیمرهایی با عامل اپوکسی N و N" - پیوند دار و پلی بوتادین های نیتراته با گروه های هیدروکسیل انتهایی مانند NHTPB در این مقاله روش تهیه منومرها، فرآیند پلیمریزاسیون، بررسی خواص نگهدارنده و در برخی موارد کاربرد آنها مورد بررسی قرار می گیرد.

ترکیبات جرمی پرتوهای کیهانی و در نتیجه تعیین منابع آنها، به ویژه در انرژی های بالا، یکی از مهم ترین بخش های فیزیک نجوم ذره ای و دانش پرتوهای کیهانی است که می تواند به شناخت بهتر کیهان نیز کمک کند. تاکنون روش های مختلفی برای تخمین ترکیبات جرمی مورد استفاده قرار گرفته است که مهم ترین آنها توسط گروه رصدخانه پیر اوژه انجام شده است. در کار حاضر برای تخمین ترکیبات جرمی پرتوهای کیهانی، از دو روش مختلف (اول استفاده از مؤلفۀ میونی و دوم عمق جوی بیشینه) استفاده می شود که با مقایسۀ داده های تجربی و شبیه سازی شده انجام شده اند. افزایش در ترکیب جرمی و شار کم فوتون ها در انرژی های بالا مشاهده می شود. نمودار عمق جوی بیشینه بر حسب انرژی که با روش آماری برونیابی و درونیابی تولید می شود، افت و خیزهای معناداری دارد که نتایج رصدخانۀ پیر اوژه را تأیید می کند. در انرژی های بالاتر، درصدی از ذرات اولیه تمایل به ذرات سنگین تر دارند و در انرژی های پایین، ذرات اولیه سبک تر هستند. همچنین مهم ترین شکستگی ها در طیف انرژی پرتوهای کیهانی دیده می شود.